Door het slechte weer was er de laatste tijd weinig verdiend. Toen sloeg de vlam in de pan en in korte tijd hadden duizend arbeiders het werk neergelegd, terwijl na het weekeinde de staking nog verder om zich heen greep en ook Friesland bereikte. Her en der vielen rake klappen, maar de arbeiders, die alleen uit communistische hoek werden gesteund, konden het niet lang bolwerken en op 25 januari gaf Finsterwolde zich als laatste gewonnen. De Arbeid leverde het volgende commentaar: "Slechts met den meesten nadruk kan gewaarschuwd worden tegen het op touw zetten en het ondersteunen van zulke ondernemingen.". In De Syndicalist wordt vermeld, dat omdat het NVV tegen deze staking was een 40 tot 50-tal stakers zich als werkwilligen gingen melden bij de strokartonfabrieken waar al geruime tijd staking heerste. In de brochure van Molenkamp, een districtspropagandist van het NAS, wordt nog eens nadrukkelijk gewaarschuwd tegen stakingen in de werkverschaffing. In zijn eigen woorden: "als dwangstaking zal elke staking in de werkverschaffing haar doel missen, omdat met zulk een staking geen economische stagnatie veroorzaakt wordt...Als uiting van protest, als uiting van het gekrenkte rechtsgevoel van de tewerkgestelde arbeiders tegen het tergende optreden van een opzichter, tegen het niet willen onderhandelen van een Rijksinspecteur, kan een staking van een dag, van enkele uren zelfs, zeer goed werken." (tap, p. 7) De actie begon in Jipsinghuizen (7 - 800 man), Rhederveld (600) en Laudermarke (500). Er was onvrede over het loon (14 gulden per week) en de terugbetaling van een voorschot van 10 gulden dat was verstrekt voor de feestdagen.