De lonen werden flink verlaagd en de boeren waren erg zeker van hun zaak, zo zeker zelfs dat ze verkondigden: "Konferenties zijn volkomen nutteloos." . De organisaties waren immers zwak en de werkloosheid hoog. Toch durfden de drie bonden de strijd aan in Oude Tonge, Achthuizen, den Bommel, Ooltgensplaat en Langstraat, maar al snel kwamen er scheuren in het front en op 21 juni aanvaardden de RK-arbeiders in Achthuizen arbitrage. Zo verliep de staking, ook al door de grote politiemacht en het optreden van onderkruipers uit de 'binnenlanden' van Noord-Brabant. Op 26 juni hervatten de stakers in Ooltgensplaat en Langstraat het werk. Alleen in Oude Tonge werd nog doorgestaakt en werd een schikking getroffen na 8 weken van strijd. De rol van de RK-kerk is niet conform het beeld van de twee handen op één buik met het kapitaal, aangezien het juist pastoors waren die de boeren tot overleg dwongen, aldus Heestermans (p. 64).