n de ene plaats werd gewonnen, in een andere verloren. De staking begon in Amsterdam, nadat bij de drukkers van De Telegraaf binnen een dag de winst was binnengehaald, daarop legden de personelen van 't Vliegend Blad, Het Nieuws van den Dag, de Amsterdamsche Boek- en Steendrukkerij (v/h Ellerman, Harms en Co) en de firma Holdert (hier werkten 106 volwassenen en 32 jongeren) het werk neer. Alle patroons gaven toe, maar voorwaardelijk: als de lonen na een maand te hoog zouden blijken, zou de verhoging teniet worden gedaan. Ook vielen er slachtoffers. In Den Haag werd o.a. gestaakt bij De Zuid, Mouton en Belinfante, maar hier werd verloren. In Groningen werd de staking onder 200 man bij 7 bedrijven ook een debacle, mede door het onderkruipen van sommige christenen. Bij Misset in Arnhem werd na een dag een compromis bereikt. Vanaf 23 oktober tot 9 november staakten 75 van de 80 arbeiders van Weyer in Utrecht (Utrechts Dagblad), maar vrijwel tevergeefs. Hij verhoogde de lonen iets om onderkruipers te krijgen, maar maakte veel slachtoffers. De vennoten van Van Markens drukkerij in Delft steunden de stakers met vijfhonderd gulden (De Fabrieksbode 29-12-1894). Ook in Rotterdam was enige beweging, hier was door de indruk die de stakingen elders in het land maakten, een openbare vergadering voldoende om de lonen verhoogd te krijgen. In Breda werd een verloren strijd gevoerd door de typografen van Engelbrecht. Het gegeven aantal stakers berust op een conservatieve schatting.