De staking tegen uitbetaling in Pruisisch geld en tegen het afschaffen van een premie begon rond de 20e in vijf fabrieken met 1.500 stakers. Al na enkele dagen staakten alle bedrijven met uitzondering van twee spinnerijen, die later met werken moesten stoppen. Er kwamen huzaren; in Vriezenveen werd ook gestaakt en in Enschede betaalde Ten Cate preventief in Hollands geld uit. De fabrikanten gaven te kennen dat ze wel wilden toegeven, maar alleen als de arbeiders eerst twee à drie weken op de oude voorwaarden aan het werk wilden. De patroons konden dan ongevraagd in Nederlands geld gaan betalen. "door nood gedreven" gingen de arbeiders vanaf 10 februari weer aan het werk. De arbeiders konden nu wel Nederlands geld krijgen maar dan met 1 cent afslag per stuk. Ik stel het aantal stakers op 2.000. Tijdens de vele demonstraties werd onder andere de volgende leus meegedragen: "Hier duldt de grond geen dwingelandij. Waar vrijheid eeuwen stond." (Werkman, 7-2-1875)