Eerder in het jaar was op de IJmuider vissersvloot al bij een rederij het werk neergelegd omdat deze een loonsverlaging handhaafde, terwijl die bij de andere reders al was ingetrokken. De 250 stakers kregen na drie dagen hun zin. Nu wilden de gezamenlijke vakbonden een loonsverhoging van tien gulden per maand. Toen de reders deze eis afwezen besloten alleen de leden van de IJmuider Federatie (een radicale vakbond die was aangesloten bij het NAS) om voor die eis de strijd aan te gaan. Vanaf 8 december staakten 1500 vissers, er voer geen boot uit. De CNV-bond verwierp de staking en de Centrale Bond adviseerde haar leden slechts onder de gegeven omstandigheden niet uit te varen. De Federatie en het NAS zetten een landelijke steunbeweging op poten om alle stakers een uitkering te kunnen geven. Dat lukte. Interventie van de Rijksbemiddelaar leidde tot niets en de staking duurde voort. Een eerste concessie van de reders werd afgewezen, waarna er alsnog een compromis uit de bus rolde. Een maandelijkse premie van vijf gulden en meer rusttijd tussen de reizen door. Op 23 januari voer de vloot weer uit. Binnen enkele dagen lag de hele IJmuidense vloot plat. De CNV-bond verwierp de staking en de Centrale Bond adviseerde haar leden slechts onder de gegeven omstandigheden niet uit te varen. Volgens Dor76 begon de staking op 12 december en CBTjv geeft 112 betrokken arbeiders.