Vanaf februari waren er reeds onderhandelingen gaande tussen de vakbonden en de Vervenersbond, waarbij de arbeiders een loonsverhoging vroegen die door de verveners te hoog werd bevonden. Er werden wel enkele concessies gedaan en een deel van de arbeiders ging hiermee ook akkoord. Zo gingen in Valthermond (Odoorn), Vlagtwedde en Emmen de leden van de Federatieve Bond van Landarbeiders akkoord. Nieuw-Amsterdam ook en in Schoonoord na nog een kleine extra loonsverhoging. Op andere plaatsen gingen de NVV- en CNV-leden in staking vanaf 8 april. En wel in 2e Exloërmond (Odoorn), Nieuw-Weerdinge (Emmen), Valthermond (Odoorn), Buinerveen (Borger), Veelerveen (Vlagtwedde) en Bellingwolde. Op 15 april behaalden de arbeiders in de eerste plaats de overwinning en gingen weer aan het werk. Op een andere plaats (Ambt-Hardenberg) kwam het tot een uitsluiting, maar vanaf 15 april stond het werk in de Overijsselse venen nagenoeg stil (patroons: 2500 stakers, werklieden: 2000). Vroomshoop: staking tot 10 mei, toen opgeschort in afwachting van arbitrage (duur: 3 weken). 2e Exloërmond: na 2,5 week geschikt. Veelerveen: 13 mei weer aan het werk na loonsverhoging. Klein deel vervangen door onderkruipers. De cijfers die het CBS geeft in zijn jaaroverzicht van 1920 betreffende veenstakingen ( X. Oer, steenkolen, turf) geven het volgende: 3 stakingen, 25 bedrijven, 519 stakers, 14306 verloren dagen en 1400 dagen verloren door niet-stakers. Dit is natuurlijk in tegenspraak met bovenstaande -eveneens van het CBS afkomstige- stakersaantallen. Ik maak er derhalve van: 2000 stakers en -aan de veilige kant- 20000 verloren dagen.