Begin 1921 hadden de patroons de lonen reeds willen verlagen, maar de vakbonden hadden dit weten te voorkomen. Wel stonden zij in de nieuwe CAO een clausule toe, waardoor het mogelijk werd tussentijds de lonen te herzien. De patroons achtten in januari 1922 de situatie rijp daarvoor, de arbeiders niet. Aangezien sommige patroons de verlaging reeds doorzetten proclameerden de bonden de staking in Amsterdam en Groningen (Kunst). Weldra volgden Haarlem, Middelburg, Utrecht, Hoogezand, Sappemeer, Winschoten, Zaandam (80 man), Wageningen (Costerus, Duijs, Meijnlieff 130 stakers) en Veendam (Wilkens, 20 stakers). In Haarlem, Utrecht (Jongeneel) en Middelburg (Alberts- 92 stakers) werd de staking al snel beëindigd. Elders duurde zij langer en bij Van Leer in Amsterdam zelfs het langst van allemaal. Op 4 mei werd in Groningen Jacob Pantjes door onderkruipers uit Spakenburg doodgeslagen. Op zijn begrafenis waren 4000 mensen aanwezig en er werd later een monument voor hem opgericht. Dit standbeeld werd 65 jaar later herontdekt, gerestaureerd en verplaatst naar het districtskantoor van de Bouw- en Houtbond FNV in Oosterwolde. (Peter van der Aa, De moord op Jacob Pantjes, in: FNV Magazine Profiel 16-5-1987 en 20-6-1987) In Zuidbroek kwam het zelfs tot de staat van beleg. Pas in de week van 1-6 mei kwamen bonden en patroons tot overeenstemming. Het is niet onwaarschijnlijk dat een aantal stakingen van CBSM in deze maand, die verder zonder plaats of beroepsgroep zijn gegeven onder deze strijd vallen. Ik heb er zes gewist.