Het NAS kon niet voldoende geldelijke steun geven, waarop de ANDB toezegde alle tekorten te dekken. Volgens opgaven in De Fabrieksbode gaven de arbeiders van Van Marken te Delft fl. 103,26 aan de stakers, waaronder acht gulden voor 100 verkochte brochures van de Vergelding. Na drie maanden kwam er een comité uit de burgerij dat ook wilde steunen, dit gaf echter geharrewar, vergelijkbaar met de problemen bij de staking in 1888 te Almelo. Toen ook nog eens bleek dat in de stakingsleiding oneerlijke elementen zaten was de staking gebroken. De staking was uitgebroken om een loonsverlaging voor de slijpers, maar direct al ontsloeg de fabriek de bondsbestuurders met de mededeling dat ze nooit meer terug mochten komen. Na enige tijd traden 8 onderkruipers op die niet tot andere gedachten waren te brengen en de stakers zelfs een proces aandeden wegens aantasting "in eer en goeden naam". Zij waren het die later de RK vakverenigingen oprichtten.