Müller nam een kraan in gebruik en vond dat daarom de ploegen kleiner konden, van 12 naar 9 man. Toen de s.s. Drott zo gelost moest worden legden de bootwerkers de arbeid neer. Na enige dagen vroegen de stakers de burgemeester om te bemiddelen en deze kwam met een voorstel om de nieuwe regeling door te voeren met dien verstande dat een onafhankelijke commissie toezicht zou houden. Deze cie. zou bestaan uit drie mensen; een door de directie benoemd, een door de arbeiders en een door de burgemeester. Na drie maanden zou de cie. verslag uitbrengen. De eerste dag staakten 500 arbeiders en op een vergadering op 22 maart over het voorstel van de burgemeester stemden 1056 van de 1079 havenarbeiders tegen. Later werd echter alleen door 72 man op de betreffende boot verder gestaakt. De andere bootwerkers zouden dan 10% van hun loon in de stakingskas storten. Dat laatste liep echter minder goed dan verwacht en bovendien waren er 20 onderkruipers uit Brabant gekomen, waardoor de staking verloren ging. Ook meerde er een kanonneerboot af. Als oplossing van de problemen nam de firma 150 man havenarbeiders in vaste dienst aan voor vijftien gulden in de week, bestaande uit 60 werkuren. Enkele andere voorwaarden waren: zondagsarbeid wordt beloond voor 37,5 cent extra, de ondernemer verzekert de arbeiders, geneeskundige behandeling is gratis.