In de suikerindustrie was het zwaar werken. Lage lonen en werkweken van soms wel 84 (!) uur. Het was onrustig, de arbeiders wilden verbetering. Een van de opstandige mannen aan de Internationale Suikerraffinaderij in Amsterdam begon een vakvereniging. Deze Van Lewe schreef samen met een andere socialist een vergadering uit op 2 april. De opkomst was overweldigend. De zaal in De Vereeniging in de Warmoesstraat barstte uit zijn voegen; 400 suikerbakkers waren aanwezig. Ze wilden loonsverhoging, wat makkelijk moest kunnen; het dividend was immers 27%. Bij de uitbetaling een paar dagen later werd Van Lewe op staande voet ontslagen. Al zijn collega’s legden uit protest het werk neer. Met een flinke loonsverhoging waren ze te lijmen. Iedereen ging aan het werk en Van Lewe stond op de keien. Zijn socialistische kameraden zorgden er daarom voor dat hij een broodzaak kon beginnen. De aanvankelijke klandizie liep echter weg toen ze hoorden van zijn socialistische sympathieën. Later richtten suikerbakkers een vereniging op Door Eendracht Beter die in 1893 op symbolische wijze de eenheid tussen de internationale collega’s toonde. De verbroken ketenen lagen op de grond.