Na enkele uren ging een patroon reeds overstag en weldra volgden er nog twee. De anderen hielden echter voet bij stuk, doch na onderhandelingen met de bonden kwam er een compromis. Een leidersrol werd gespeeld door L. de Visser, een kopstuk van de SDP die tevens lid van het hoofdbestuur van de Bakkersbond was. De staking leidde tot optreden van politie en marechaussee. De RK-bond bleef buiten dit conflict. "Daar is in die dagen wat op de Roomschen afgegeven. Volgens onze beginselen was het een ongeoorloofde strijd, want de staking was niet het u i t e r s t e middel en daarbij zij had geen k a n s v a n s l a g e n." (RKbaj, p. 19)