Mol: In 1904 was de Graan Elevator Maatschappij opgericht en een jaar later kwamen de eerste twee elevators in de haven. De arbeiders reageerden hier verdeeld op, maar eisten in ieder geval vol bemande ploegen op elevatorboten. Toen na dertien dagen staken van wegers en controleurs de elevators uit bedrijf werden genomen, mede ook omdat de Duitse importeurs hadden gezegd geen graan dat met elevators gelost was te zullen accepteren, werd de strijd beëindigd. Een liedje uit die staking wordt door Willem van Iependaal in zijn Mijn Rotterdam (Assen zj) vermeld: De elevatoren die zuigen het graan. De nijvere werkman moest blijven staan! Door de nieuwe machines wordt alles gelost. Wat menig werkman z'n broodje kost! (a.w. p. 97) En dat op de melodie van Koos Speenhofs 'Daar komen de schutters' CBST: In een vergadering op 1 oktober van een comite van verweer werd besloten alle elevatoren uit de haven te weren, maar weldra haakte een aantal organisaties af en besloten alleen de meter-wegers de strijd aan te gaan. Zij eisten dat het aantal meter-wegers bij elevatorlossing hetzelfde zou blijven als bij gewone lossing. Na het uitbreken der staking verklaarden andere arbeiders zich solidair en legden ook bijvoorbeeld de controleurs het werk neer. Uiteindelijk werd de staking gewonnen doordat Noord- en Zuid-Duitse graanimporteurs besloten alleen graan in te kopen dat op traditionele wijze gelost was. Dit, daar ze hard graan nodig hadden en een voortduren der staking dit frustreerde. CBST geeft de cijfermatige gegevens, maar ik vraag me hierbij af of de door derden verloren arbeidsdagen niet een sympathiestaking inhielden. Volgens Smissaert waren er 45.500 verloren arbeidsdagen.