De arbeiders wilden naast loonsverhoging van 23 naar 25 cent niet steeds in een ander caisson tewerk worden gesteld, want de drukverschillen werden als ongezond ervaren. Ingedrukte oogkassen en oorpijn werden als verschijnselen genoemd. Tijdens de staking vulde het leidend personeel het caisson met beton! Het westelijk viaduct van het Amsterdamse centraal station bleek enige jaren na de bouw minder stabiel dan verwacht. Om de verzakkingsproblemen te verhelpen werd gebruik gemaakt van een tamelijk nieuw systeem. Werkers deden daarbij onder water hun werk in een afgezonken en afgesloten caisson. In deze kist heerste een hogere druk dan buiten. Dat veroorzaakte gezondheidsklachten, vergelijkbaar met de ziekte die duikers die met perslucht kan treffen. Enkele malen is het werk neergelegd door bouwvakkers die in een caisson werkten. Zo ook eind oktober in Amsterdam. De stakers wilden een loonsverhoging maar ook niet steeds in een ander caisson tewerk worden gesteld, want dat leek ongezond. Ze klaagden over ingedrukte oogkassen en oorpijn. Ze hadden gelijk, want 1905 was ook het jaar waarin de Caissonwet van kracht werd. Die wet stelde eisen aan het caisson en aan de gesteldheid en leeftijd van de arbeiders. Later werden de tijden vastgelegd die arbeiders in een caisson mogen doorbrengen.