Een zeer grote, verloren staking met na afloop 135 slachtoffers. Er komt uit solidariteit een grote som geld uit Transvaal binnen, die echter bij het NAS blijft hangen. De staking begon onder 126 arbeiders, maar breidde 2 augustus uit tot 1643 man. RvA concludeerde: "Door de houding van vele onderkruipers en door de handelingen der geloovige werklieden hebben de stakers het moeten opgeven." (RvA 18-8) De Roode schreef in De Nieuwe Tijd, dat het vooral een staking was tegen de tarieven die de eigenbouwers en de voor hen werkende sweaters of smartbouwers hanteerden. De staking begon in het lennepkwartier volgens een roeleringssysteem, waarbij eerst een-vijfde van de timmerlieden het werk neerlegde en de andere 4/5 hen financieel steunden. Vervolgens ging de volgende 1/5 in staking enzovoorts. De arbeiders eisten overigens 25 cent per uur bij een 10-urige werkdag, terwijl de patroons slechts 20 procent minderjarigen zouden mogen aannemen, met een minimum leeftijd van 14 jaar.