Tegen het ontslag van twee kollega's en voor loonsverhoging, maar allen werden ontslagen. De staking werd uitgeroepen op een fabrieksvergadring van 18 mei, maar de bonden Unitas en St.Severus besluiten weliswaar niet tegen te werken, maar ook geen steun te verlenen. Volgens het CBS waren er slechts 18 stakers, maar Wagemakers meldt 30 stakende leden van de Eendracht, 2 van St.Severus en een onbekend aantal van Unitas. Ik stel het aantal daarom op 35. De staking ging verloren door onderkruiperij en omdat de fabrikant een onverzoenlijke houding aan kon nemen. Hij kreeg steun van de in 1900 na enkele kleinere stakingen opgerichte Fabrikantenbond, er was nauwelijks vraag naar produkten op dat moment en men wilde onder geen beding de Eendracht erkennen. De haat tegen de onderkruipers was zo groot, dat nog jaren later op kermissen en feesten een liedje werd gezongen over een van hen, Jan Paulussen. 'Arme vrouw en arme kinderen stuurt ze naar die moordenaarskampen hene o wat een schande weg met de mottige Jan'