In mei 1910 was reeds een verzoek tot loonsverhoging (30 cent per uur minimaal) en arbeidsduurverkorting (10 uur per dag) ingediend. Hierop volgde een lange korrespondentie, die uitmondde in deze staking en twee uitsluitingen bij in totaal 12 patroons. De eerste uitsluiting begon 6 februari bij 1 baas met 11 (volgens de patroon 9) arbeiders en vanaf 21 maart werden bij 11 andere patroons nog eens 108 arbeiders (patroons: 93) uitgesloten. Overigens spraken de kranten over 175 uitgeslotenen. Het aantal verloren arbeidsdagen bedroeg in deze uitsluiting tussen de 1.300 en 1.500. Het loon ging uiteindelijk naar 29 cent, de arbeidsduur bleef onveranderd. Dit na een staaltje bluffen van Oudegeest en Van de Tempel, die de kleine baasjes dreigden dat het NVV nog zeer veel geld aan stakingsuitkeringen te besteden had.