Een internationale staking in Engeland, Belgie, Nederland en de Verenigde Staten voor een uniform en minimumloon in alle havens en een aantal secundaire eisen. Deze eisen waren reeds in juli 1910 gesteld, maar voor het merendeel door de reders niet beantwoord/ingewilligd. Er brak toen een internationale staking uit, die in Nederland ook in Rotterdam (maar onafhankelijk olv Volharding) werd gevoerd. Na de staking kregen de arbeiders een loonsverhoging van fl. 2,- per maand. Toen op 21 juni een trein met Duitse onderkruipers in Amsterdam arriveerde braken er rellen uit. Later braken meerdere rellen los, zeker toen ook de havenarbeiders zich in de strijd wierpen. Zo vermeldt JVA rellen op de Eilanden (28 juni), een oploop bij de beurs (3 juli), ernstige rellen op Kattenburg (6 juli), waarbij een dode en dertien gewonden vielen in de 'Bloednacht van Kattenburg', en nog een constante stroom rellen en opstootjes, waaronder een moordaanslag op een werkwillige op 18 juli. Later werden veel veroordelingen uitgesproken vanwege deze gewelddadigheden. Jan Mens schreef in 1950 naar aanleiding van deze staking zijn roman Er wacht een haven. Tijdens deze staking werden ook voor het eerst op grote schaal Chinese stokers naar Nederland gehaald om te dienen als onderkruiper.