Tegen het ontslag van zes collega's en voor invoering van een nieuwe loonregeling begon de strijd op 8 december bij Jacobs op de dag dat voor de firma een vergadering zou plaatsvinden om te praten over de nieuw voorgestelde loonregeling. Op 13 december sloten de personelen van Oppenheim en Vredevoogd zich bij de staking aan; bij de laatste ook om een eerder reeds verhinderd ontslag nogmaals te voorkomen. Het verschijnen van onderkruipers maakte de stakingsleiding bevreesd en daarom werden concessies gedaan. CBS maakte van deze strijd drie verschillende stakingen: Jacobs 15 stakers, 11 dagen, 130 verloren dagen, Oppenheim 25 5 125 Vredevoogd 12 5 60. Uit de CBSI-berichten blijkt de staking bij Jacobs te zijn uitgebroken, omdat de patroon met het oog op de dreigende staking extra wilde laten overwerken en de arbeiders dit weigerden. De weigeraars werden ontslagen, waarop de rest in staking ging. Bij Vredevoogd brak de staking uit vanwege een ontslag wegens brutaliteit en bij Oppenheim werd werk voor Jacobs verricht. Jacobs liet de arbeiders door een deurwaarder manen weer aan het werk te gaan en toen zij weigerden spande hij een rechtszaak aan tegen een willekeurige arbeider, A.W. van Dam. De rechter in deze zaak sprak uit dat een staking contractbreuk is en de weigering weer aan het werk te gaan een dringende reden voor ontslag op staande voet betekent. Bij Jacobs zouden overigens ook 25 stakers zijn.