Unilever kondigde aan drie fabrieken te sluiten wat 474 ontslagen zou kosten (bij Delft, Vlaardingen en Loosdrecht). Op 9 oktober vonden in Hellendoorn, Oss en Rotterdam werkonderbrekingen plaats; een dag later werd het een echte staking. Op 11 oktober kwamen duizend werknemers bijeen in Giessenburg en zij waren allen voor 40 uur in staking. Loosdrecht bleek op de 15e nog te staken. Daarna gingen de werknemers over op estafettestakingen; iedere dag ging een van de fabrieken plat. Al snel bleek dat Vlaardingen voor onbepaalde tijd staakte. Op de 24e demonstreerde 500 man in Rotterdam en gingen duizend man anderhalve dag in staking. Unilever beloofde toen dat er geen gedwongen ontslagen zullen vallen. Op 26 oktober ging Oss voor onbepaalde tijd plat en stapte de Centrale Ondernemingsraad op. Op 30 oktober bleek alleen Hellendoorn nog te werken, de rest staakte. Op 6 november kwam het tot een akkoord: een baangarantie voor drie jaar, de drie fabrieken gaan wel dicht en de lonen stijgen met drie procent. In Loosdrecht en Oss staakte men nog even verder. Op 8 november was de rust terug.