Aan boord van het schip waren veel bemanningsleden gedroste soldaten die daar door bemiddeling van zielverkopers terecht kwamen. De totale bemanning bestond uit 236 zielen. Er vonden nogal wat mishandelingen en beledigingen plaats (zeker tegenover de katholieken) en toen gemerkt was dat er drank en drinkwater was gesloten, vreesden de toekomstige muiters voor straf. Bij Cabo Verde gingen ongeveer twintig Duitsers over tot muiterij over. Ze roepen: ‘Allons Duytsche broeders valt aen, hout, smijt en steekt’ en tijdens de schermutselingen sneuvelt onderstuurman Pieterson. Ze wilden naar een Portugese haven in Brazilië varen. De muiterij ging heel gedisciplineerd in haar werk. Op 5 juli werd de aanwezige hoeveelheid goud verdeeld onder de bemanning. Op 2 augustus liep het schip op een rif. Een grote groep (62 man waaronder drie leidende figuren) verliet het schip en begon aan een voettocht naar Pernambuco. Daar werden ze gearresteerd door de lokale autoriteiten en uiteindelijk uitgeleverd aan de Republiek. Ondertussen was het schip weer vlot gekomen en voer het naar het noorden. Op 6 augustus werden de opvarenden gearresteerd door Fransen. Onder een nieuwe kapiteit en bemanning werden de gearresteerde muiters naar paramaribo gevaren. Er vonden na afloop twee processen plaats. Een op Texel; daar werden 13 doodvonnissen uitgesproken en elf andere. In Paramaribo werden 13 muiters veroordeeld, waarvan zeven tot de dood