Vanaf 1877 ging het goed met de visserij, waardoor de vissers hogere lonen konden bedingen. Somtijds verlieten ze vroegtijdig de reder waarmee ze een contract hadden en dat werd als desertie beschouwd. Het probleem werd door de reders zo ernstig opgevat dat ze een vereniging oprichtten om hieraan een eind te maken: De Eendracht, voor "orde en tucht onder de visschersbevolking". Haar agitatie leidde er uiteindelijk toe dat in 1881 een wet werd aangenomen tot beteugeling van desertie der zeevisschers. Prompt nam de desertie in ernst af.