Een lange reeks acties van verpleegkundigen voor een loonsverhoging van 5%, onder het motto 'Florence Nightingale is dood'. De allereerste actie was een bijeenkomst van vijfduizend verplegenden op 11 februari, bijeengeroepen door de Vereniging van Verplegenden in Opstand (VVIO). Door deze wilde actie stelden de bonden hun looneis bij van 1,5% naar 5 procent en daarna begonnen nog meer acties. Die begonnen op woensdag 15 maart toen in Den Haag een landelijke demonstratie gehouden werd door 15.000 verpleegkundigen, die 50.000 handtekeningen aan de Tweede Kamer aanboden. Tegelijkertijd demonstreerden in Maastricht en Arnhem respectievelijk 2.000 en 5.000 mensen terwijl her en der zondagsdiensten werden gedraaid. De organisatie van deze acties was eveneens in handen van de categorale Vereniging van Verplegenden In Opstand (VVIO). Drie dagen later organiseerden FNV en CNV een soortgelijke demonstratie in Utrecht, waar 20.000 van de in totaal 200.000 verplegenden opaf kwamen. De werkgevers, waar de vakbeweging nota bene voor 50% in zitten, bood aan te zullen trachten 2,85% van de regering los te krijgen. Op 20 april was er weer een demonstratie in Den Haag en nu waren er 60.000 deelnemers wat aangeeft hoe de actiebereidheid in een maand was toegenomen. Er deed zich zelfs een relletje voor, waarbij een agent zijn pistool trok, maar belangrijker is dat in 450 instellingen zondagsdiensten werden gedraaid. Twee dagen eerder waren er al stiptheidsacties gehouden en werkonderbrekingen in Dordrecht (Het Parkhuis), Ermelo ('sHeeren Loo-Lozenoord), Boekel (Huize Padua) en Heerlen (Welterhof). Ook organiseerde de VVIO een langzaam-rij-aktie op de weg Zoetermeer - Den Haag, maar verdere initiatieven in de richting van wegblokkades werden gefrustreerd door een kort geding dat de KNAC dreigde aan te spannen. Er groeiden steeds grotere spanningen tussen VVIO en AbvaKabo, omdat de laatste wel akkoord wilde gaan met een schikking van 2,5%. Ondertussen gingen de acties verder met op 26 april tientallen werkonderbrekingen en de bezetting van het Regionaal Ziekenfonds Midden-Nederland in Utrecht door 50 actievoerders. Twee dagen later werd begonnen met opnamestops in diverse ziekenhuizen, waardoor alleen nog noodgevallen werden geholpen. Het betrof hier in Rotterdam 5 ziekenhuizen (Havenziekenhuis, Clara, Eudokia, Franciscus en Ikazia), het Rode Kruis ziekenhuis in Beverwijk en St. Jozef in Heemskerk. Vanaf 2 mei kwam hier nog een ziekenhuis in Groningen bij en op die dag werd een werkonderbreking van een uur in de operatiekamers en Intensive Care van het Catharina-ziekenhuis in Eindhoven gehouden. In Utrecht blokkeerden 50 mensen het gebouw van de Nationale Ziekenhuis Raad en in Huize Padua in Boekel werden 50 kunstwerken 'gegijzeld'. Op 8 mei deed de rechter uitspraak in een kort geding, aangespannen door het Landelijk Patiënten/Consumenten Platform; de acties mochten doorgaan! Twee dagen na die uitspraak bezetten honderd actievoerders de Provinciale Raad voor de Volksgezondheid in Haarlem en het hield maar niet op. 12 Mei was de Dag van de Verpleging, waarop enkele duizenden actievoerders in beweging kwamen. In 120 instellingen werden zondagsdiensten gedraaid, in het West-Einde Ziekenhuis staakte 60 man keukenpersoneel 1 dag (de eerste echte staking). 1 Juni kende weer veel acties; werkonderbrekingen in 200 instellingen met volgens de bonden 'enkele tienduizenden' deelnemers, een staking van 150 man ondersteunende diensten in Schakenbosch (Leidschendam) en een bezetting van de studio van Radio Noord-Holland door 30 man, die ook voor de microfoon hun zegje konden doen (Amsterdam). Op 19 juni kwam er een compromis van 3 - 4 %, dat mede betaald werd uit een verlaging van de pensioenpremie. De bonden waren eerst tegen op deze 'sigaar uit eigen doos', maar legden zich er later toch bij neer en op 23 juni werd het compromis in een CAO neergelegd. De VVIO bleef ontevreden.