De belangrijkste eisen waren garanties voor het behoud van de werkgelegenheid en een vijfploegendienst. Na viereneenhalve maand overleg waren bonden en leden het beu en stelden een ultimatum. Met Pinksteren weigerden eerst de machinisten de ovens aan te maken en allengs sloten meer arbeiders (bankwerkers en ovenbouwers) zich zonder aansporingen van de bonden aan. Door de staking van een kleine honderd arbeiders lag het gehele produktieproces stil en konden 450 arbeiders niet aan het werk. De OR verzocht op 17 mei de stakers weer aan het werk te gaan met het oog op de werkgelegenheid; de vertegenwoordigers van de Industriebonden NVV/NKV waren niet aanwezig bij het OR-beraad. Op 20 mei werd een vergadering gehouden n.a.v. de konsessies van de direktie en stemden 63 voor en 18 tegen opheffing van de staking, terwijl 6 stemmen ongeldig of blanko waren. Bereikt waren garanties voor de werkgelegenheid, veiligheid, winstdeling en vervroegde uittreding. Bovendien werd het aantal roostervrije weekenddiensten uitgebreid.