Een van de grootste naoorlogse stakingen. De arbeiders wilden hogere lonen, vooral ook omdat ze zagen dat arbeiders die voor koppelbazen werkten ('studenten') meestal met meer geld naar huis gingen dan de vasten. De metaalstaking die aan de gang was heeft vermoedelijk de laatste stoot gegeven om tot staking over te gaan. In eerste instantie schaarde de NBV (NVV) zich achter de stakers, maar dezen accepteerden op massale stakersvergaderingen het resultaat van 25 gulden bruto per week meer niet. Er ontstond een comité Arbeidersmacht, op initiatief van enkele havenarbeiders met kontakten met de Kommunistiese Eenheidsbeweging Nederland, dat de eis 'f 75 ja, f 25 nee' naar voren schoof. Demonstraties door de stad, tegen bonden en ondernemers zetten het land in rep en roer. De onwrikbare houding van SVZ en het gemanoeuvreer van de bonden, maar ook de CPN die 'om die maoïsten' eruit te werken Fre Meis uit Groningen laat komen, maken het voor de arbeiders moeilijk. Uiteindelijk accepteren ze de reeds eerder overeengekomen loonsverhoging plus tweemaal 100 gulden netto. Nog iets over de cijfers. CBS-Koot melden als hoogste aantal stakers 10.000, maar in alle literatuur en kranten wordt een aantal van 16.000 genoemd. Het CBS-cijfer van verlorendagen (99.999) is het gevolg van het aantal beschikbare cijfers (5). Een aantal van 220.000 lijkt me dichter bij de waarheid te zijn. CBSA718 geeft een totaal aantal verloren uren van 1.220.000, wat gedeeld door 8 uur per werkdag in ieder geval 152.500 dagen geeft!! Bij deze staking komen dan ook nog de cijfers voor Amsterdam (CBS: 3655 stakers en 10965 verloren dagen) en Vlissingen (NRC, geen cijfermatige gegevens).