De directie wilde een loonsverlaging of 250 ontslagen en daartegen gingen -na twee werkonderbrekingen op 30 januari door 125 arbeiders- de arbeiders spontaan in staking. Vanaf de 15e nam de bond de staking over en werd deze omgezet in acties van het soort zoals ze in de stukgoedsector ook gevoerd werden. Een soort guerrilla, waarbij alleen gestaakt wordt op die momenten dat er schepen voor de kade liggen. Deze tactiek leidde al snel tot het uitwijken van schepen en de grootste klant van ECT -het Amerikaanse Sea-land- schortte alle activiteiten in Rotterdam op. Als reactie op de hit and run acties van de arbeiders dreigde ECT met een soort uitsluiting. Op 23 februari belde ECT de arbeiders, die moesten werken maar voor wie geen werk was op dat ze thuis konden blijven en ook geen loon zouden ontvangen. Een dag later reeds werd er een Vredesbestand gesloten met drie hoofdpunten: het loon wordt alsnog uitbetaald, de acties worden gestopt en in december komt er een herbezinning. Op 10 april werd de nieuwe CAO afgesloten, waarbij de loonshoogte onaangetast bleef, maar de kerstgratificatie aan een maximum werd gebonden.