Na de staking werd de actie omgezet in een langzaam-aan-actie, die tot 9 februari duurde. Zonder resultaat, allen werden ontslagen. Het verlies was volgens Binneveld gevolg van twee factoren: aan de ene kant de grote eenheid van de werkgevers (de directie stuurde direct na aanvang van de staking een oproep aan andere bedrijven om geen lassers van WF in dienst te nemen) en aan de andere kant de plaats van de vakbonden, die vanaf het begin van de actie bij de arbeiders aandrongen op werkhervatting.