De direktie wilde een deel van de gratifikatie reserveren voor later, maar de arbeiders voelden daar niets voor. De grote werf in Schiedam (4000 arbeiders) lag geheel plat en in Rotterdam ging de Westkousdijk ook stil. Elektro-monteurs saboteerden de stroomvoorziening, terwijl de Uniebonden een manifest verspreidden met het proza: "hervat ONMIDDELIJK het werk en hebt vertrouwen in UW EIGEN ORGANISATIES." Arbeider en CPN-er Gerrit Sterkman dichtte daarentegen: De nylon spaarkous. Hiep, Hiep, Hoera! Een nieuwe glorie Van Wilton uit komt de Victorie. Daar is-ik zeg het onomwonden- De Nylon spaarkous uitgevonden. Ja, zou je zeggen, wat is dat nou? Een zegen is 't voor elke huisvrouw, Want Wilton wil voor ons gaan sparen, Een appeltje voor de dorst bewaren. Niet op de ouderwetse wijze, In oude kousen, zwarte of grijze! Of zoals Lieftinck voor ons kweelde We zullen de armoe samen delen. Dat is voor Wilton allemaal niks Als die het doet, dan is het kits Dan ga je naar Sociale Zaken Om gauw je centen kwijt te raken. Daar zeg je: 'Mijnheer ik wil gaan sparen. Wilt U zolang mijn geld bewaren? 'k Heb een jas gezien met mooie knopen Voor 100 piek, die wil ik kopen ..en dat ging zo verder tot de moraal... Kom laten we stoppen met die gein Kameraden, voel je het venijn? 't Zij Romme, Lieftinck, Han of Lijs, Zij zingen allemaal dezelfde wijs. Hun brandkast willen zij versterken. Wij sober leven, harder werken. Voel jullie hoe men ons bedroog? Zo moet 't niet, 't loon moet omhoog. In 1981 werd dit gedicht van Sterkman gepubliceerd in WAR, tijdschrift voor arbeidersliteratuur 24.