De chauffeurs eisten een toename van het vaste loon. De staking brak uit na een vergadering van 4-450 chauffeurs. De leiding was in handen van NVV-leden, EVC en ongeorganiseerden, maar de erkende bonden wilden er niets mee te maken hebben. Sterker nog ze trachtten de staking te breken door 60 leden aan het werk te zetten. Dezen werden gemolesteerd. Op 15 augustus gingen de eigen rijders van de ATO echter weer rijden en ondanks een vergadering van 1000 man waar Uniebonden en stakingsleiding tegen voortzetting waren, maar de stakers voor voortzetting stemden werd de staking een dag later toch opgeheven. Dit omdat de arbeiders toen in de waan werden gebracht dat er een bemiddelaar was, die de zaak tot een einde zou kunnen brengen.