Twintig redactieleden van het Limburgs Dagblad in Heerlen staken een dag uit protest tegen overname door De Telegraaf. De Nederlandse Vereniging voor Journalisten (NVJ) had de staking had uitgeroepen. De actievoeders waren bang dat hun krant een rechts-reactionair sensatieblad zou worden. Een staker zei het als volgt in een terugblik veertig jaar later: 'De Telegraaf was de vijand. Daar wilde je als serieuze journalist niet mee geassocieerd worden. Overname door die krant was voor ons onaanvaardbaar.' De rest van het bedrijf stelde vast dat De Telegraaf de werkgelegenheid garandeerde. Dat de identiteit gevaar liep, kon niemand iets schelen, aldus een andere ex-staker. Financieel kwam de overname wel goed uit omdat de krant door het moderniseringsbeleid van de directie verlies maakte. De koop ging dan ook door en de meeste redacteuren namen ontslag. Om imagoschade te voorkomen publiceerde de krant een paginagrote advertentie waarin de hoofdredacteur stelde: ‘Ik heb ook in Holland gewerkt. En ik heb er mijn Limburgerschap met fierheid gedragen. Geloof me: dat blijft zo. En geloof me óók als ik u zeg dat deze krant, onze krant, Limburgs en katholiek blijft. Want voor zilverlingen zijn we niet te koop.’