De staking is uitgebroken als gevolg van een weigering van de direktie om een ekonoom aan te stellen voor een onderzoek naar de prestatieontwikkeling. Dit omdat uit een rapport van de EVC was gebleken dat de prestaties van de arbeiders bij beide fabrieken ongeveer 140% bedroeg van het vooroorlogse peil. Het CvR aan welk dit rapport was aangeboden adviseerde de arbeiders zich tot de direktie te wenden om dit rapport door een bedrijfsekonoom te laten onderzoeken. De Ceres ging hierop in, Holland niet omdat inmiddels met de Uniebonden was overeengekomen een werkklassifikatie op te stellen. Daarop legden 175 arbeiders bij de Holland het werk neer, die na 2 dagen allen werden ontslagen. Overal kwamen onderkruipers vandaan die langzaam-aan de fabriek weer lieten draaien. Op 25 maart 1948 werd de staking opgeheven. Het CBS geeft 150 stakers, wat 175 moet zijn. Ook meldt het CBS 15.100 verloren dagen voor 1947 inklusief de staking bij Ceres. Voor de arbeiders van Holland is echter zeker sprake van 28.000 gestaakte dagen. Dit heb ik berekend op grond van de gegevens uit een rapport van de direkteur van het GAB, d.d. 31 maart 1948 uit SZ54. Het NVV vermeldt in zijn jaarverslag 17.661 verloren arbeidsdagen. 119 arbeiders werden ontslagen In ACR1382 komt de volgende opmerking voor: "Deze gehele actie en later de stakingsactie werd dan ook uitsluitend gevoerd door een comite uit de werknemers gevormd; de vakbonden houden zich afzijdig, hoewel de EVC-leden wel geldelijke steun ontvangen." Op een gehouden vergadering was zelfs die EVC niet welkom...