De arbeiders voerden eerst een langzaam-aan-aktie. Toen de aannemer (Buur) eiste dat ze hiermee zouden stoppen en zij dit weigerden liet hij de 140 arbeiders door de politie van het werk halen (=uitsluiting), waarop de arbeiders van Castricum in staking gingen. Door de uitsluiting gingen 11.100 dagen verloren. De eis was in feite vooral loonsverhoging, omdat na een loonkontrole de lonen op het officieel toegestane peil waren bevroren. Overigens werd ook gestaakt bij Stoltenberg (12 man), Hienkens (44) en Goedhart (23), terwijl bij bijvoorbeeld aannemer J. van der Velden (geen familie!) 19 man werd ontslagen.