"Door de succesvolle acties van drukkers geïnspireerd, sturen de wevers op donderdag 4 juli een delegatie van vier man naar de direktie om te onderhandelen over hun eisen. De botte weigering van de direktie (die vindt dat het nu maar een keer afgelopen moet zijn) leidt ertoe dat de arbeiders het werk neerleggen. Vrijwel direkt wordt de weverij nu in opdracht van de direktie stilgelegd en de fabriek door politie en militairen ontruimd. Aangezien de arbeiders nog voor de eerste drie dagen loon te goed hebben, deelt de direktie mee dat op zaterdag de stof tussen de weefbomen gemeten zal worden. Dit loopt uit op een rel doordat de politie de arbeiders slechts in groepjes van tien wil toelaten tot de Katoenfabriek. Dezen uiten hun ongenoegen door op te dringen en over de tuinmuur te klimmen. Met de hulp van de huzaren wordt de menigte verspreid. Pogingen tot bemiddeling van het ANWV en burgemeester de Laat de Kanter brengen de direktie slechts tot het antwoord dat de toestand in de katoenindustrie geen hoger loon toestaat. Als op 11 juli de fabriekspoorten weer open gaan, gaan allen weer aan de slag, op 7 a 8 na die inmiddels in Haarlem werk hebben gevonden." (Zon92, p.95-6). De staking was uitgebroken uit onvrede met de -door de directie overigens ontkende- reeks van loonsverlagingen vanaf 1872. Volgens Visser vond het begin van de staking op 29 juni plaats, een dag na de staking bij de drukkers.