De werktijd werd met drie kwartier verlengd, maar de arbeiders gingen op de oude tijd naar huis. Op 1 november werden zij geschorst, maar toen zij op 11 november weer aan het werk mochten gingen de mensen wederom op de oude tijd naar huis. Deze beweging ging gepaard met relletjes in de hoofdstad en vechtpartijen in de werkverschaffing en hoewel de Sicherheitspolizei met harde maatregelen dreigde kwam het toch tot een schikking. Sijes schreef hierover: "De werkverschaffingsarbeiders hadden zelf het gevoel, een overwinning behaald te hebben. Twee maanden later zouden zij opnieuw in beweging komen."(t.a.p., blz. 29). Toen waren het vooral massale demonstraties van duizenden werkverschaffingsarbeiders voor hogere lonen die door de hoofdstad trokken.