Strike, wage raise - 1955

Lijkt een volslagen fiasco. Actie door veelal ongeorganiseerden of EVC-leden. Volgens het Vrije Volk probeerde Brandsen van de EVC de laatste tien dagen niet anders dan de staking te stoppen. In het archief van Cajo Brendel zat een brief van ene J. uit Rotterdam. De tekst luidt: De staking van arbeiders bij de firma Gresel. Wanneer enkele opmerkingen gemaakt moeten worden bij de staking van isoleerders bij de fa. Gresel in Rotterdam, is het in de eerste plaats wel deze, dat verbeteringen slechts door actie kunnen worden afgedwongen. Dat deze actie, die spontaan is ontstaan, desondanks niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd, moet geweten worden aan de fout van het stakingscomité, dat van begin af in feite de leiding in handen heeft gelegd van de EVC-"De Metaal". De staking zelf is ontstaan zonder inmenging van de vakbonden, doch men had toch moeten inzien, dat de actie, zodra men daarin een vakbond en zeker die van de EVC betrok, geheel in een onzuivere sfeer werd gebracht. Juist hierdoor is het niet gelukt het geheel op een breder vlak te plaatsen, waardoor de algehele sympathie kon worden verkregen. De strijdbaarheid van de arbeiders zelf is boven alle lof verheven en wel tot het einde toe, doch vooral in de laatste week hebben ze het moeten ondervinden, hoe ze in de wielen werden gereden door de zogenaamde vakorganisaties. Hoever dit zelfs kan gaan, is wel bijzonder gebleken, toen de EVC bij monde van de bestuurder Brandsen er op aan drong een bemiddelingspoging van de ANMB te aanvaarden. Hierbij kwam dus wel bijzonder naar voren, dat de staking voor de EVC niet dat opleverde, wat men er van verwacht had, ondanks de daverende artikelen in "De Waarheid", waarbij men zoals gebruikelijk steeds tegen het NVV ageerde. Gelukkig hebben de arbeiders ingezien, dat van dergelijke organisaties geen heil was te verwachten en hebben zij zowel het advies als de bemiddelingspoging niet aanvaard. Men bleef bij de eis, dat geen rancunemaatregelen mochten worden toegepast en dat de 27 ontslagen arbeiders moesten worden teruggenomen. Tot slot kwam op dinsdag 2 Augustus jl.., toen dezelfde bestuurder Brandsen op een stakingsbijeenkomst zonder meer adviseerde de werkzaamheden te hervatten. De lonen zouden dan wel later worden bekeken, terwijl de 27 ontslagen arbeiders in andere bedrijven konden worden tewerkgesteld. Het is geen wonder, dat de arbeiders zich bedrogen gevoelden. Naar de oorzaak van het standpunt der EVC behoeft niet gezocht te worden. In verband met de grote stakingsactie in de Rotterdamse haven had men plotseling geen belangstelling meer voor deze groep arbeiders. De bestuurders van het NVV hebben zich zoals gebruikelijk van het begin af van de actie gedistantieerd. In een pamflet zeiden ze, dat er van de honderd stakende arbeiders niet meer dan tien lid waren van het NVV, wat dus in hun ogen de strijd eigenlijk de moeite eigenlijk niet waard maakte. In ieder geval kan uit de gehele actie de conclusie getrokken worden, dat de rechtvaardige eisen van de Gresel-arbeiders zijn opgeofferd aan de belangenstrijd van de organisaties.

Strike, wage raise - 1955

Lijkt een volslagen fiasco. Actie door veelal ongeorganiseerden of EVC-leden. Volgens het Vrije Volk probeerde Brandsen van de EVC de laatste tien dagen niet anders dan de staking te stoppen. In het archief van Cajo Brendel zat een brief van ene J. uit Rotterdam. De tekst luidt: De staking van arbeiders bij de firma Gresel. Wanneer enkele opmerkingen gemaakt moeten worden bij de staking van isoleerders bij de fa. Gresel in Rotterdam, is het in de eerste plaats wel deze, dat verbeteringen slechts door actie kunnen worden afgedwongen. Dat deze actie, die spontaan is ontstaan, desondanks niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd, moet geweten worden aan de fout van het stakingscomité, dat van begin af in feite de leiding in handen heeft gelegd van de EVC-"De Metaal". De staking zelf is ontstaan zonder inmenging van de vakbonden, doch men had toch moeten inzien, dat de actie, zodra men daarin een vakbond en zeker die van de EVC betrok, geheel in een onzuivere sfeer werd gebracht. Juist hierdoor is het niet gelukt het geheel op een breder vlak te plaatsen, waardoor de algehele sympathie kon worden verkregen. De strijdbaarheid van de arbeiders zelf is boven alle lof verheven en wel tot het einde toe, doch vooral in de laatste week hebben ze het moeten ondervinden, hoe ze in de wielen werden gereden door de zogenaamde vakorganisaties. Hoever dit zelfs kan gaan, is wel bijzonder gebleken, toen de EVC bij monde van de bestuurder Brandsen er op aan drong een bemiddelingspoging van de ANMB te aanvaarden. Hierbij kwam dus wel bijzonder naar voren, dat de staking voor de EVC niet dat opleverde, wat men er van verwacht had, ondanks de daverende artikelen in "De Waarheid", waarbij men zoals gebruikelijk steeds tegen het NVV ageerde. Gelukkig hebben de arbeiders ingezien, dat van dergelijke organisaties geen heil was te verwachten en hebben zij zowel het advies als de bemiddelingspoging niet aanvaard. Men bleef bij de eis, dat geen rancunemaatregelen mochten worden toegepast en dat de 27 ontslagen arbeiders moesten worden teruggenomen. Tot slot kwam op dinsdag 2 Augustus jl.., toen dezelfde bestuurder Brandsen op een stakingsbijeenkomst zonder meer adviseerde de werkzaamheden te hervatten. De lonen zouden dan wel later worden bekeken, terwijl de 27 ontslagen arbeiders in andere bedrijven konden worden tewerkgesteld. Het is geen wonder, dat de arbeiders zich bedrogen gevoelden. Naar de oorzaak van het standpunt der EVC behoeft niet gezocht te worden. In verband met de grote stakingsactie in de Rotterdamse haven had men plotseling geen belangstelling meer voor deze groep arbeiders. De bestuurders van het NVV hebben zich zoals gebruikelijk van het begin af van de actie gedistantieerd. In een pamflet zeiden ze, dat er van de honderd stakende arbeiders niet meer dan tien lid waren van het NVV, wat dus in hun ogen de strijd eigenlijk de moeite eigenlijk niet waard maakte. In ieder geval kan uit de gehele actie de conclusie getrokken worden, dat de rechtvaardige eisen van de Gresel-arbeiders zijn opgeofferd aan de belangenstrijd van de organisaties.