Bij het najaarsakkoord 2003 was men overeen gekomen dat de lonen gematigd zouden stijgen in ruil voor behoud van VUT en prepensioen. Omdat uiteindelijk bonden en VNO/NCW niet tot overeenstemming konden komen, besloot de regering op 1 mei 2004 tot afschaffing van het fiscale voordeel voor vroegtijdig stoppen met werken. Er werden vanuit de politiek en werkgeverskringen trouwens toch al voortdurend oproepen gedaan tot langer werken. Dus niet alleen tot het 65ste jaar, maar zelfs nog langer. Op 18 mei werden regering en VNO het eens over het prepensioen, maar de bonden gingen hier niet in mee. Toen ze dreigden de overheidsmaatregelen in de CAO's te repareren en 1,25 % loonsverhoging te eisen, dreigde d eregering met afschaffing van de Algemeen Verbindend Verklaring (AVV) van CAO's die al sinds 1937 bestaat. Dat was olie op het vuur en de FNV schreef een referendum onder haar leden uit. Dir idee van Agnes Jongerius was in 2003 ook al uitgevoerd. Toen was 56 % van de 18% deelnemende leden voor het akkoord; een krappe meerderheid. Nu, in 2004, deed meer dan een derde van de leden mee en daarvan was, blijkens de uitslag op 21 juni, 97% tegen de plannen van de regering en voor het voeren van aktie. Ook de andere vakcentrales beluiten zich tegen de regeringsplannen te verzetten. Het gezamenlijk actiecomité geeft als eerste advies: 'eerst naar de camping en daarna gaan we actievoeren'. In de zomer zijn er wat kleine acties, zoals een demonstratie op het binnenhof tegen de maatregelen rond de WAO. Op 8 juni blokkeren havenarbeiders in Rotterdam een aantal kruispunten terwijl door tweeduizend collega's het werk wordt neergelegd, op 16 juni leggen tweehonderd werknemers van BSN Glasspack in Schiedam het werk kort neer en op 1 juli demonstreren politieagenten. Op 24 augustus start de campagne Nederland verdient beter. Alle overleg wordt opgeschort tot 2 oktober en dan zal een landelijke demonstratie plaats vinden. Overigens geven diverse bondsbestuurders, onder wie Doekle Terpstra van het CNV, er openlijk blijk van dat ze helemaal niet zeker ervan zijn dat de mobilisatie van veel mensen zal lukken. Langzaam komt de wals echter op gang. Op 2 september onderbreken 250 bouwvakkers in Arnhem het werk. Op 13 september 300 mensen van de CWI in Groningen, drie dagen later gevolgd door het personeel van Corus. Er zijn demonstraties in Maastricht, Utrecht, Den Haag, Eindhoven en Arnhem terwijl in Emmen 150 mensen het werk neerleggen. Er vonden diverse bezettingsacties plaats bij het SER-gebouw, bij VNO, Interpolis, Spoorwegpensioenfonds enz. De eerste grote actie vond plaats op 20 september in Rotterdam. Een onverwacht grote demonstratie van 50-60.000 mensen trok door de binnenstad en haalde alle twijfels bij de actieleiding weg over de haalbaarheid van massale acties. De haven lag een dag plat en de brandweer ontstak vuurwerk in de hal van het stadhuis. De dag erop, prinsjesdag, demonstreerden nog eens 20.000 mensen elders in het land. In de volgende week legden bij tientallen bedrijven mensen het werk voor enige tijd neer. Op 27 september demonstreerden tienduizend mensen in Amsterdam en een groot deel van hen waren stakers. Twee dagen later demonstreerden 920 vrachtwagenchauffeurs en trok ook een demonstratie van 1500 mensen door Groningen. Er werden kleine consessies aangekondigd, maar de caravaan was niet meer te stoppen. Op 2 oktober demonstreerden 300.000 mensen uit het hele land door de binnenstad van Amsterdam. De grote manifestatie van Nederland verdient beter vond plaats op het Museumplein, terwijl tegelijk op de Dam een bijeenkomst van Keer het Tij was. Beide kwamen in de straten samen, maar de opkomst was zo onverwacht massaal, dat velen niet op de Museumplein konden komen. Er werden stakingen aangekondigd voor het onderwijs (16 november), de bouw (10 november), de metaal en het openbaar vervoer. De eerste twee vonden geen doorgang omdat er toen al een akkoord was, maar de andere twee gingen door. Op 14 oktober lag het hele openb