Courbet (1819-1877) vond dat een kunstenaar aan niets en niemand verantwoording schuldig was, alleen aan zichzelf. Hij zette de gevestigde kunstwereld op zijn kop met zijn realistische schilderijen van gewaagde naakten en taferelen uit het dagelijks leven. Zijn werk, dat vaak sociale misstanden aan de kaak stelde, was altijd goed voor een schandaal. Ook uit Courbets politieke stellingname sprak zijn eigenzinnige en vrijheidlievende natuur. Vanwege zijn betrokkenheid bij de revolutionaire Commune van Parijs (1871) bracht hij de rest van zijn leven in ballingschap door in Zwitserland.