Onder bal- en avondkleding droegen vrouwen grote tournures, die meestal onderdeel uitmaakten van een onderrok. Aan de achterzijde hebben zij een lange sleep. Door de tournure in een onderrok te bevestigen was de kans op het verschuiven of afzakken klein. In 1874 waren de tournures voor onder feest- en balkleding het grootst. Dit model rijst zelfs aan de achterzijde boven het tailleniveau uit. Dit effect verkreeg de naaister door een extra harmonicavormig deel op de rok te bevestigen. Ook dit deel is verstevigd met horizontale baleinen van staal. De stroken met geschulpte zomen geven extra volume. De voorzijde van de onderrok sluit met glazen knopen. De twee elastieken inzetten in de tailleband zorgen ervoor dat de tournure niet te strak zit. De constructie van het binnenwerk met elastieken banden zorgt ervoor dat de sleep ten alle tijden uit blijft staan. Dit is overigens geen kleding om veel in te gaan zitten. Vrouwen konden zich in deze tijd heel voorzichtig op één heup neervlijen op een poef of stoel. Hierdoor bleven de japon en de tournure goed zitten. Dit is een goed voorbeeld van “Wie mooi wil zijn moet pijn lijden!” De naaister maakte deze tournure nog geheel op de hand. Dit is opmerkelijk omdat er in de jaren zeventig allang goed werkende naaimachines beschikbaar waren. De geschulpte zoom was in deze tijd modieus, maar te bewerkelijk om op de naaimachine te stikken. Ook de rechte naden zijn niet machinaal gestikt. De naaister verstevigde bovendien de uiteinden van de tunnels voor de baleinen met kleine rechthoekjes van zacht leer. Dit verhinderde de baleinen door de stof heen te kunnen werken. Vermoedelijk is deze fraaie tournure gemaakt in Frankrijk.