Zoals bij de crinolines veranderde de tournuremode jaarlijks. Klein of groot en kort of lang. Er waren modellen van paardenhaar, imitatie haardoek en katoen. Soms zelfs voorzien van een opspanbaar binnenwerk met stalen baleinen. Dit binnenwerk zorgde ervoor dat de tournures aan de achterzijde goed bleven uitstaan en niet inzakten onder het gewicht van de zware japonrokken met al hun stroken en strikken. Omstreeks 1870 was het silhouet van de crinoline overgegaan in dat van de tournure. De rokken waren steeds minder wijd uitstaand en het volume verschoof geleidelijk naar de achterzijde van het lichaam. Na 1870 droegen modieuze vrouwen in Nederland geen crinolines meer. In deze tijd was de tournure mode. De lange tournure van lichtgekleurd paardenhaar heeft een opgevulde tailleband. Dit model dateert uit 1869. In december van dat jaar verscheen een identiek model in het Nederlandse modetijdschrift De Gracieuse (1862-1936). Het binnenwerk is met behulp van een katoenen lint op te spannen.