Louis van Gasteren Acteur, regisseur, publicist Amsterdam, 14 november 1887 – Utrecht, 9 juli 1962 Louis van Gasteren speelde na zijn examen aan de toneelschool van Rotterdam enige tijd bij de KVHNT. Achtereenvolgens maakte hij daarna met Enny Vrede en Eduard Verkade een tournee door voormalig Nederlands-Indië, werkte hij enige tijd bij Heijermans en Royaards en was hij langdurig verbonden aan het Vereenigd Rotterdams-Hofstad Tooneel. Van 1920 deed hij tevens belangrijk werk als regisseur. Van Gasteren heeft naast acteren en regisseren nog vele andere werkzaamheden verricht. Hij publiceerde artikelen in tijdschriften, redigeerde het toneelschrift De Bladen van den Stadsschouwburg, was docent aan de toneelschoool en de Volksuniversiteit en gaf lezingen over toneel bij verschillende bijeenkomsten. Van Gasteren was een acteur in de traditie van Van Dalsum. Hij wist altijd door te dringen tot het wezen van zijn toneelfiguren, die daardoor een markant karakter kregen. Zijn gelaatsuitdrukkingen waren heel expressief en doordringend. Hij was daarom vooral goed in het spelen van rollen in klassieke stukken. Op indrukwekkende wijze wist hij gestalte te geven aan Nero in Vondels treurspel Peter en Pauwel, of aan Koning Kreon in Antigone van Sophocles. “Met zijn stem leunde hij op het vers, dat hij, na een tijdperk van larmoyant uitgegalde retoriek, gebeeldhouwd over het voetlicht bracht. Tot verbazing en verrukking van de ademloos toehorende stalles, die nooit had geloofd, dat het zin had ook de zin van verzen te verstaan. En zoals zijn stem, zo was ook zijn kop. Donker, bezield en doorleefd. De ideale kop voor de speler van het grote drama”, schreef de Volkstkrant bij zijn dood.* Het viel Van Gasteren zwaar dat hij toen hij ouder werd wel eens genoegen moest nemen met volgens hem minder belangrijke rollen. Hij had altijd in het middelpunt gestaan en nu kwam het voor, dat hij na het uitspreken van een enkele claus al niet meer op het toneel verscheen. Er doet het verhaal de ronde, dat hij op de avond van een première schoon genoeg had van deze ondergeschikte positie. Na aan het begin van het stuk netjes zijn korte tekst te hebben uitgesproken draaide hij zich terwijl hij wegliep plotseling om en sprak met veel misbaar: “Einde der rol!”