Vereerd, onthoofd, weggegooid en opgebaggerd. Dit jaar werd uit het Jacob van Lennepkanaal het zwaar beschadigde beeld van een heilige opgevist. Het bleek te gaan om een afbeelding van Sint-Anthonius van Padua. Na het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie in Nederland in 1853 verrezen in Amsterdam tal van rooms-katholieke kerken, zowel in de oude stad als in de nieuwe uitbreidingen. Van alle nieuw gebouwde godshuizen in Amsterdam had de Vincentiuskerk de hoogste toren (ruim 66 meter). De neo-gotische basiliek was in 1899 ontworpen door C.P.W. Dessing (1844-1913), een leerling van de beroemde bouwmeester Pierre Cuypers. Twee jaar later werd de kerk door de bisschop van Haarlem ingewijd. De bloeiperiode van de parochie duurde maar kort. Door de voortgaande ontkerkelijking verloor de Vincentiuskerk in de jaren '70 van de vorige eeuw zijn liturgische functie, waarna hij werd gesloopt. Veel andere neo-gotische kerken was eenzelfde lot beschoren. Het kapotgeslagen heiligenbeeld staat symbool voor de massale 'beeldenstorm' die in korte tijd een eind maakte aan het eens zo rijke roomse leven in de hoofdstad. Wat bleef zijn de Vincentiusverenigingen die naar de heilige zijn genoemd.