De voorganger van de huidige stadsschouwburg (1894) aan het Leidseplein kende twee gedaanten. Eerst stond er een eenvoudig, laat 18de-eeuws theater. Honderd jaar later kreeg deze ‘houten kast’ een monumentale stenen ombouwing in classicistische stijl, die in 1874 in gebruik werd genomen. De sculpturale decoratie liet nog wat op zich wachten. Pas in 1887 kreeg Bart van Hove opdracht om beelden voor het nieuwe theater te ontwerpen. Deze gevierde Amsterdamse beeldhouwer werkte in een traditionele, academische stijl, zoals blijkt uit de vier allegorische kindergroepen die hij voor de dakrand ontwierp. De naakte kindertjes symboliseerden Dans, Muziek, Tragedie en Komedie. De beelden werden uitgevoerd in portlandcement, een vroeg soort beton. Het lijkt op natuursteen, maar was een stuk goedkoper. Een lang leven was de ‘engeltjes van de Stadschouwburg echter niet beschoren. In de winter van 1890 brandde het gebouw tot de grond toe af. De beschadigde beeldengroepen bleven weliswaar bewaard maar raakten aan het zwerven. Komedie en Muziek stonden jarenlang in een hoekje van het Oosterpark. Komedie werd in 1994 gerestaureerd en naar een altijd onbezet gebleven sokkel op de schouwburg gehesen, ter herdenking van het eerste eeuwfeest. Muziek wacht nog op herstel. De groepen Dans en Tragedie zijn al jaren onvindbaar. Des te belangrijker is het dat het museum nu deze fraai geboetseerde voorstudie van de Tragedie heeft kunnen verwerven.