Het kerkinterieur, in de zeventiende eeuw tot een zelfstandig genre gemaakt door schilders als Saenredam en De Witte, werd in de negentiende eeuw tot nieuw leven gewekt door Johannes Bosboom. Het schilderij van De Geertekerk te Utrecht is imposant vooral door de verhouding tussen de nietige figuren van de gelovigen en het kolossale interieur van het eeuwenoude gebouw. Gezien de kostuums van de kerkgangers speelt het tafereel zich af in de zeventiende eeuw of beter gezegd Bosboom schilderde een kerkinterieur zoals het er in zijn ogen uit gezien zou kunnen hebben in de Gouden Eeuw. Liefde voor het verleden voedde zijn verbeeldingskracht, waarbij Bosboom zich meer liet inspireren door het clair-obscur van Rembrandt dan door het heldere perspectief van Saenredam. Hij koos voor een sfeervolle verbeelding van zijn onderwerp en maakte veel werk van de lichtschakeringen veroorzaakt door de weerkaatsing van het binnenvallende licht en de schaduwwerking op de wit-gepleisterde muren. Het licht-donker contrast wordt nog versterkt doordat enkele lichte accenten zijn aangebracht in de donkere gestalten van de deelnemers aan het avondmaal en van enkele figuren op de voorgrond.