[Het revolutionaire Frankrijk verklaarde in 1793 de oorlog aan de Republiek, die samen met de Zuidelijke Nederlanden een leger op de been bracht.] Tussen Kortrijk en leper werden op 13 september bij Wervik dertienduizend Nederlanders in een onhoudbare stelling aan de aanvallen van veertigduizend Fransen blootgesteld. De (...) Nederlanders bieden vijf uur lang wanhopig weerstand. Hun vuur legt soms de helft der Franse gelederen neer, maar deze worden direct weer aangevuld. Onder de gekwetsten was ook de negentienjarige prins Frederik, van wie een tijdgenoot getuigde: Het is bijna niet mogelijk algemener bij mensen van allerlei stand bemind te zijn dan deze jonge prins. De prins had een wond aan zijn rechterschouder, die moeilijk en langzaam genas. Hij doorstond kalm en geduldig de pijn. Deze vorst in wie men een Willem III of een prins Eugenius van Savoye zag en die in 1798 tot opperbevelhebber van het Oostenrijkse leger in Italië werd benoemd, overleed in 1799 op vijfentwintigjarige leeftijd aan een infectie die hij bij het bezoeken van hospitalen had opgedaan.