In het tweede kwart van de achttiende eeuw was Jan Maurits Quinkhard de belangrijkste portretschilder van Amsterdam. Op dit portret groepeerde hij drie regenten van het Leprozenhuis rond een tafel met schrijfmateriaal en paperassen. De middelste van hen leunt op een Notulenboek. Quinkhard introduceerde een verhalend element door hem aan een schellenkoord te laten trekken, vermoedelijk om de binnenvader te ontbieden.