Het verval van de handel en een burgerij die steeds luider om een stadhouder riep, maakten dat de Staten tot iedere prijs naar vrede verlangden. Cromwell oefende sterke druk uit om de prins van Oranje van de waardigheden van zijn voorvaderen uit te sluiten. Deze uit Cromwells persoonlijke belang voortkomende eis was diep vernederend en voor de regering moeilijk te vervullen. Toen het onmogelijk bleek om een dergelijke verklaring van de Staten-Generaal te krijgen, verklaarde Cromwell aan onze gezant Beverningh dat hij zich zou vergenoegen met een uitsluiting door Holland alleen. Raadpensionaris Johan de Witt bracht Cromwells voorstel op 4 mei 1654 onder geheimhouding in de vergadering der Staten van Holland. Hij dreef dit door en de Staten verklaarden dat zij nimmer de prins van Oranje of zijn nakomelingen zouden verkiezen tot stadhouder of admiraal der provincie en dat zij ook niet zouden toestaan dat hij verkozen werd tot kapitein-generaal. Deze Akte van Seclusie werd staande de vergadering opgesteld en nog vóór het scheiden getekend. Op 12 juni overhandigde Beverningh haar aan Cromwell. De vrede kwam tot stand, maar het geheime besluit werd weldra bekend en wekte alom hevige verontwaardiging. Cromwells politiek hing samen met de berekening dat de Oranjes en de door hem verdreven Stuarts vermaagschapt waren.