Gezien de vele vermeldingen in zeventiende- en achttiende-eeuwse inventarissen moeten gladde zilveren ringen als deze in grote aantallen zijn vervaardigd. Er zijn er slechts weinig overgeleverd. De ingeslagen naam kan duiden op een rooms-katholieke drager of draagster. In Amsterdam is geen speciale devotie geweest tot de heilige Bernardus. Er waren oorspronkelijk in Amsterdam wel een aantal Windesheimer-kloosters, waar de geschriften van Bernardus zeer geliefd waren, doch deze kloosters zijn in de loop der zestiende eeuw uit de stad verdwenen. Voor de hand ligt te denken aan de patroon- of naamheilige van de drager of draagster van de ring, mogelijk een geestelijke doch evenzeer mogelijk een gewone 'leek' (met vriendelijke dank aan de Stichting Kerkelijk Kunstbezit in Nederland, Utrecht). Het Kunstgewerbemuseum te Keulen (verzameling Wilhelm Clemens) bezit een zilveren St. Bernardusring die in de vroege vijftiende eeuw in Noordwest-Europa is vervaardigd (Schmuck II 1985, p. 137 nr. 210). Zie voor een in Amsterdam vervaardigde gladde gouden ring uit 1714: cat.nr. KA 17915.