Deze jardinière of plantenbak is een voorbeeld van de Nieuwe Kunst in de Nederlandse edelsmeedkunst. Omstreeks 1900 speelde Jan Eisenloeffel hierin een pioniersrol. Zijn vroege ontwerpen worden gekenmerkt door een strakke vormgeving en sobere, geometrische versieringen. Hoewel de bak - zover valt na te gaan - niet is voorzien van van het meesterteken JE in monogram in cirkel dat Eisenloeffel op de meeste van zijn metalen ontwerpen afsloeg, kan het ontwerp op basis van contemporaine publicaties met zekerheid aan hem worden toegeschreven (Walenkamp 1905, p. 13 afb.; Schulman 1905, p. 32 nr. 650). Zie Inleiding Vreeken, p. X afb. X. De jardinière is het meest kostbare stuk uit Eisenloeffels kleinschalige zilverproductie. Vermoedelijk was de bak te koop bij de in 1903 gestichte interieurfirma De Woning te Amsterdam, waarvan Eisenloeffel mede-oprichter was. Blijkbaar vond het daar geen koper, want in 1905 maakte het stuk deel uit van een veiling van Eisenloeffels zilver en sierdaden, waar het in de catalogus staat omschreven als een 'chef d'oeuvre, d'une forme élegante' (Schulman 1905, p. 32 nr. 650) (vriendelijke mededeling van mevrouw A. Krekel-Aalberse). Vanaf 1905 werden Eisenloeffels zilverontwerpen in de fabriek van C.J. Begeer te Utrecht vervaardigd. Het Museum Bellerive te Zürich bezit een verwante jardinière van Jan Eisenloeffel, uitgevoerd in messing (Krekel-Aalberse/Raassen-Kruimel 1996, p. 147 afb. 113). In een particuliere verzameling te Sydney bevindt zich een byouteriedoos uit 1910 waarvan het ontwerp sterk op cat.nr. KA 16713 is geïnspireerd (Aalberse-Krekel-Aalberse/Raassen-Kruimel 1996, [p. 250] afb. XVII).