De verzameling van het museum telt slechts enkele complete mannenpakken, maar meer achttiende-eeuwse herenvesten. Mannenkleding is vermoedelijk langer doorgedragen en dus eerder opgedragen, ook onder heren uit de hoge standen. Bovendien leende de daagse kleding zich heel goed voor de tweedehands markt. Het mannenkostuum bestaat in de achttiende eeuw uit een jas met bijpassende kniebroek en een in kleur contrasterend vest. De vroegste vesten zijn lang (net als de jas tot op de knie) en slank met een lange rij knopen. Geleidelijk veranderen de vesten van model. Rond 1770 zijn de voorpanden van de vesten ronder weggesneden en korter, totdat het meer rechthoekig weggesneden pand in de jaren zeventig modieus wordt. De halzen zijn in eerste instantie rond en laag, maar krijgen rond 1780 een boord. Deze worden steeds hoger, tot ongeveer zeven centimeter rond 1800. Van achteren worden de vesten doorgaans met een veter bijeengehouden, zodat het vest mooi strak om het lichaam past. De zijden vesten zijn tot in detail versierd met de prachtigste borduursels in de mooiste kleuren en patronen. Ook de knopen zijn rijkelijk versierd. Deze zijn in sommige gevallen nog kostbaarder dan het hele vest. Zelfs het kostbare zilver- of gouddraad is toegepast. De prijs van een kostuum werd verveelvoudigd door het gebruik van dit soort materialen. In de periode rond de Franse Revolutie verdwijnen alle versieringen op het pak. Het pak is dan meestal donker van kleur, met een contrasterend licht vest dat vrij eenvoudig versierd is.