In de tweede helft van de negentiende-eeuw reikte het korset van halverwege de borsten tot over de heupen. Na 1860 was een sluiting middenvoor – de busk – gebruikelijk. Met de vetersluiting aan de achterzijde snoerde de vrouw haar taille zelf in. Modieuze en ijdele vrouwen gebruikten een korset om hun bovenlichaam volgens de mode vorm te geven. Met behulp van het korset kregen zij een slanke taille en konden zij hun borsten omhoog duwen. In deze tijd regen de vrouwen hun korsetten niet meer spiraalsgewijs in. Hiervoor in de plaats kozen zij voor het kruislings inrijgen, waarbij op taillehoogte twee lussen vormden. Zij haalden zelf de twee veterlussen aan en knoopten ze vast onder de grote korsethaak aan de voorzijde van het korset. Het korset is nog volledig op de hand vervaardigd. Het is onvoorstelbaar hoe fijn het naaiwerk van de naaisters is.