Bij het uitbreken der Spaanse Successieoorlog had een vloot van vierentwintig Nederlandse schepen zich onder Filips van Almonde met de Britse onder admiraal Rooke verenigd, om de Fransen in Spanje afbreuk te doen. Na een mislukte onderneming tegen Cadix keerden de schepen terug. Toen kwam echter het bericht dat de Spaanse Westindische vloot onder bescherming van een Frans eskader in de baai van Vigo was binnengelopen. Almonde bewoog de krijgsraad tot het aanvallen van de vijand, hoewel het weer ongunstig was en zware batterijen de nauwe ingang der baai van Vigo beveiligden. Terwijl vierduizend man landingstroepen deze verdedigingswerken veroverden, zeilden acht schepen onder vice-admiraal Hobson en Van der Goes de baai binnen. Zij stuitten echter op een vlot dat over de gehele breedte de ingang versperde. Daarachter bevonden zich Franse oorlogsschepen onder Chateau-Regnaud, die de aanvallers volop onder vuur namen. De onzen (...) brachten door een bombar- dement de vijand tot zwijgen, zodat de manschappen gelegenheid kregen om de versperring uit de weg te ruimen. Daarop kapten de Fransen hun ankers en poogden zij de schepen in brand te steken voordat zij deze verlieten. Achttien oorlogsschepen werden op deze wijze een prooi der vlammen: negen linieschepen en tien rijkbeladen koopvaarders. Aan land werd een grote buit gevonden. Dit waren de vruchten van een aanval die op 23 oktober door acht schepen in anderhalf uur werd volbracht.